CAŁODZIENNEJ ADORACJI NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU

CZWARTEK 10 lutego 2022 r.

8.00. wystawienie Najświętszego Sakramentu - ul. Łąkowa i Reja.

9.00. ul. Kraszewskiego, Miłosza, Św. Franciszka, Cieszyńska.

10.00. ul. Zawadzkiego, Tuwima, Asnyka, Norwida, Skargi.

11.00. ul. Słowackiego, Makuszyńskiego, Morcinka, Spokojna.

12.00. ul. Prusa, Kossak, Staffa, Kochanowskiego.

13.00. ul. Lipowa, Korczaka, Nałkowskiej, Podlesie, Boczna, Sienkiewicza.

14.00. ul. Rolnicza, Fredry, Dąbrowskiej, Rolników, Tęczowa, Reymonta.

15.00. ul. Owocowa, Kwiatowa.

16.00. ul. Konopnickiej, Lema, Długa, Orzeszkowej.

17.00. Osoby, które nie mogły adorować w wyznaczonym czasie.

18.00.  Zakończenie Adoracji Najświętszego Sakramentu. – Msza Święta

Dzieci i młodzież zapraszam wraz ze swoimi ulicami.
Klasy młodsze po lekcjach wraz z rodzicami.

10 luty to w planach adoracji w archidiecezji katowickiej nasz dzień.

Drodzy parafianie zapraszam Was bardzo serdecznie w wyznaczonych godzinach albo według swoich możliwości czasowych.

Uwielbiajmy Jezusa, dziękujmy a próśb mamy bardzo wiele, tak osobistych jak
i społecznych. To ważny dzień i to ON zaprasza nas.

PLAN ODWIEDZIN KOLĘDOWYCH NA ZAPROSZENIE RODZIN

02.01.2022 r. od godz. 12.30 – ul. Słowackiego, ul. Kochanowskiego i ul. Spokojna

06.01.2022 r.  od godz. 13.00 – ul. Owocowa

08.01.2022 r.  od godz. 10.00 – ul. Rolnicza, ul. Podlesie ul. Kwiatowa i ul. Widokowa

09.01.2022 r.  od godz. 13.00 – ul. Konopnickiej

15.01.2022 r.  od godz. 10.00 – ul. Kraszewskiego i ul. Łąkowa

16.01.2022 r.  od godz. 13.00 – ul. Orzeszkowej, ul. Reymonta, ul. Dąbrowskiej, ul. Rolników i ul. Radosna

MSZE ŚWIĘTE W RAMACH
ODWIEDZIN KOLĘDOWYCH 2021/2022

1. Ul. KWIATOWA – 25.12.2021 (sobota) godz. 11.00
2. Ul. LIPOWA, UL. KORCZAKA, UL. SIENKIEWICZA, UL. NAŁKOWSKIEJ, UL. BOCZNA, UL. PODLESIE, UL. ROLNICZA, UL. ŁĄKOWA – 26.12.2021 (niedziela) godz. 8.00
3. Ul. ŚW. FRANCISZKA, UL. CIESZYŃSKA, UL. NORWIDA – 27.12.2021 (poniedziałek) godz. 18.00
4. Ul. PRUSA, UL. KOSSAK, UL. STAFA, UL. REYMONTA, UL. ORZESZKOWEJ I RSP GOLASOWICE – 29.12.2021 (środa) godz. 18.00
5. Ul. ZAWADZKIEGO, UL. DŁUGA, UL. TUWIMA – 30.12.2021 (czwartek) godz. 18.00
6. Ul. KOCHANOWSKIEGO – 01.01.2022 (sobota) godz. 15.30
7. Ul. SPOKOJNA; UL. SŁOWACKIEGO, UL. MORCINKA, UL. MAKUSZYŃSKIEGO– 02.01.2022 (niedziela) godz. 11.15
8. Ul. OWOCOWA, UL. REJA – 06.01.2022 (czwartek) godz. 11.15
9. Ul. KONOPNICKIEJ UL. ASNYKA, UL. FREDRY, UL. LEMA – 09.01.2022 (niedziela) godz. 11.15
10. Ul. KRASZEWSKIEGO, UL. MIŁOSZA – 15.01.2022 (sobota) godz. 16.00
11. Ul. SKARGI, UL. TĘCZOWA, UL. DĄBROWSKIEJ, UL. ROLNIKÓW – 16.01.2022 (niedziela) godz. 11.15

Ofiary składane podczas Mszy Św. za mieszkańców poszczególnych ulic będą przeznaczone na malowanie naszego kościoła

Drodzy Bracia Górnicy wraz z Rodzinami!

Z okazji patronalnej uroczystości świętej Barbary wszystkim Górnikom i Pracownikom zatrudnionym górnictwie i w przedsiębiorstwach pracujących na rzecz górnictwa składam szczere życzenia pomyślności oraz wytrwałości w ciężkiej, niebezpiecznej, ale jakże koniecznej pracy.

Również w tym roku świętej Barbarze polecamy w modlitwie wszystkich związanych z przemysłem wydobywczym, zwłaszcza pracujących pod ziemią! W trudnym dla branży górniczej okresie niepewności i zmian przekazuję Wam zapewnienie o wsparciu i duchowej bliskości! Nie tracimy nadziei i wiary w to, że konieczne zmiany zostaną przeprowadzone w duchu społecznej solidarności! Dlatego w aktualnej sytuacji nie może zabraknąć kół ratunkowych: solidarnej tarczy, sprawiedliwości i miłości społecznej.

Słowa, które wypowiedziałem podczas zeszłorocznej Mszy św. barbórkowej są wciąż aktualne i godne powtórzenia. Jestem głęboko przekonany, że redukcja zatrudnienia, związana z zamykaniem kopalń „powinna odbywać się na zasadzie dobrowolności i być wsparta programem osłon socjalnych, wypracowanych w dialogu z partnerami społecznymi, których zadaniem jest nie tylko obrona praw pracowniczych, lecz i partycypacja w procesach restrukturyzacji i modernizacji Górnego Śląska, zagłębia cennych wartości, które wraz z likwidacją górniczej branży nie powinny zaniknąć”.

Bracia Górnicy!

W imieniu wspólnoty lokalnego Kościoła życzę Wam wraz z Waszymi Duszpasterzami, abyście we wszelakich trudnościach znajdowali zawsze schronienie w Bogu, do którego razem z psalmistą wołamy: „Bądź mi skałą schronienia i zamkiem warownym, aby mnie ocalić, boś Ty opoką moją i twierdzą” (Ps 71,3); aby Wasz górniczy trud i wysiłek znajdowały uznanie i należny szacunek w oczach rządzących i całego społeczeństwa; abyście chronili wartości tak bardzo zakorzenione na naszej górnośląskiej ziemi – wiarę, rodzinę, niedzielę i miejsce pracy.

A wobec powracającego zagrożenia epidemicznego apeluję do Was o przestrzeganie norm sanitarnych, co będzie wyrazem troski o życie i zdrowie swoje, bliskich i kolegów z pracy.

Tradycyjnie wyrazy pozdrowień i wdzięczności składam na ręce Waszych żon i dzieci, wspierających Was w codziennej pracy. Pozdrawiam serdecznie zasłużonych emerytów górniczych. Pamiętam o inwalidach pracy górniczej, którzy wykonując swoje obowiązki, stali się ofiarami katastrof czy wypadków. Bożemu miłosierdziu powierzam tych, którzy ponieśli śmierć przy wykonywaniu pracy i Dziewięciu męczenników „Solidarności”, górników kopalni „Wujek”, którzy oddali swoje życie 40 lat temu.

Drodzy Górnicy i wszyscy związani z polskim przemysłem górniczym!

Niech dobry Bóg za pośrednictwem świętej Barbary udziela Wam wszystkim pomocy i bezpieczeństwa. Niech pomnaża osobiste i rodzinne szczęście oraz nadzieję na trwały pokój w naszym społeczeństwie, Ojczyźnie i w całej ludzkiej rodzinie. Niech nieustannie prowadzi Was drogami sprawiedliwości i miłości społecznej.

Raz jeszcze zapewniam Was o modlitwie i duchowym towarzyszeniu i bliskości. Wszystkim z serca błogosławię: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego!

            Szczęść Boże!

          †Wiktor Skworc

ARCYBISKUP

METROPOLITA KATOWICKI

Katowice, 4 grudnia 2021 roku

KOMUNIKAT METROPOLITY KATOWICKIEGO

PO WIZYCIE AD LIMINA APOSTOLORUM

Drodzy Diecezjanie!

1. Krótko przed wizytą ad limina apostolorum w Watykanie, która odbyła się w dniach 25–29 października br., prosiłem Was o modlitewne wsparcie, zwłaszcza w ramach modlitwy różańcowej. Teraz, po powrocie z Wiecznego Miasta wraz z Biskupami Pomocniczymi serdecznie dziękuję za dar modlitwy i duchowe towarzyszenie. Przekazuję przy tym garść informacji o pobycie w Rzymie, który rozpoczęliśmy odprawieniem Mszy św. przy grobie św. Piotra. W tym szczególnym dla chrześcijan miejscu, w homilii, powiedziałem między innymi: „Eucharystia w bliskości grobu Apostoła, od którego rozpoczęło się wyznanie wiary Kościoła i droga ludu Bożego przez dzieje, wreszcie słowo i błogosławieństwo biskupa Rzymu, których oczekujemy, niech nas umocnią w eklezjalnym posłannictwie: na drodze odnowy i nawrócenia osobistego i duszpasterskiego, w dialogu ze światem, w służbie człowiekowi przez komunię, uczestnictwo i misję ku Kościołowi – Wspólnocie”.
   W centrum poszczególnych dni wizyty „do progów Apostołów” były celebracje Eucharystii w rzymskich bazylikach i przy grobie św. Jana Pawła II. Wypełniały je również – zgodnie z przyjętym planem – spotkania w watykańskich urzędach, które wspomagają Ojca świętego w pełnieniu Jego uniwersalnej misji w Kościele Powszechnym i dla całej ludzkiej rodziny. Wyjątkowy charakter miało spotkanie z Następcą św. Piotra, papieżem Franciszkiem. Grupie biskupów z metropolii katowickiej i krakowskiej poświęcił on wiele czasu na braterską rozmowę, która dotyczyła między innymi rozpoczętego synodu o synodalności Kościoła, a także wyzwań pracy duszpasterskiej Kościoła w Polsce. Ojciec święty zachęcił nas do dalszej, wytrwałej służby w głoszeniu Ewangelii i ufności Bożej Opatrzności. Kiedy – zgodnie z przyjętym protokołem – przedstawiłem się papieżowi Franciszkowi i wypowiedziałem słowo „Katowice”, Ojciec święty natychmiast wspomniał, że czeka nas beatyfikacja młodego kapłana, który w służbie bliźnim oddal swoje życie. Wykorzystałem ten moment na podziękowanie Papieżowi, zarówno za uznanie męczeństwa ks. Jana Franciszka Machy, jak i za wyznaczenie daty Jego beatyfikacji oraz ustanowienie swego delegata na uroczystość beatyfikacyjną. Będzie nim prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.
   Kończąc tę krótką relację o wizycie w Rzymie chcę podkreślić, że nasza serdeczna więź ze Stolicą Apostolską i papieżem Franciszkiem jeszcze bardziej się umocniła. Ojciec święty wspiera nas modlitwą i nam błogosławi.
   Bracia i Siostry!
2. Zgodnie z zapowiedziami, już w sobotę 20 listopada br. o godz. 10-tej w katowickiej katedrze będziemy – jako wspólnota Kościoła archidiecezji katowickiej – świadkami beatyfikacji Sługi Bożego ks. Jana Franciszka Machy. Raz jeszcze zachęcam Was do duchowego przygotowania się do tej uroczystości poprzez bliższe poznanie postaci śląskiego męczennika, chociażby dzięki specjalnemu dodatkowi dołączonemu do „Gościa Niedzielnego” pod tytułem: „Wielki dzień księdza Jana”. Bezpośrednio przed beatyfikacją ukaże się również „Gość Extra” w całości poświęcony ks. Janowi Macha. Zapraszam Was do włączenia się w trwającą nowennę oraz do zaplanowania udziału w beatyfikacji. Duchowa jedność z uczestnikami uroczystości beatyfikacyjnej umożliwią nam transmisje: telewizyjna, radiowa i internetowa.
   Wszystkim zgromadzonym na niedzielnej Eucharystii i Waszym parafialnym wspólnotom z serca błogosławię: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

+ Wiktor Skworc

ARCYBISKUP METROPOLITA

KATOWICKI

D E K R E T

PENITENCJARIA APOSTOLSKA, po wysłuchaniu licznych próśb, które napłynęły ostatnio od różnych Pasterzy Kościoła w związku z wciąż trwającą pandemią, potwierdza i rozszerza na cały listopad 2021 r. wszystkie dobrodziejstwa duchowe, już udzielone 22 października 2020 r. Dekretem Prot. N. 791/20/I, którym, z powodu pandemii Covid-19, odpusty zupełne za wiernych zmarłych zostały przedłużone na cały listopad 2020 r.

Z tej odnowionej wielkoduszności Kościoła z pewnością wierni czerpać będą pobożne postanowienia i siłę duchową, aby nadawać swojemu życiu kierunek zgodny z prawem ewangelicznym, w synowskiej komunii z Ojcem Świętym, widzialnym fundamentem i Pasterzem Kościoła katolickiego.

Niniejszy dekret obowiązuje przez cały listopad.

Bez względu na jakiekolwiek przeciwne rozporządzenia.

W Rzymie, w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej, 27 października 2021 r.

Kard. Mauro Piacenza

Penitencjarz Większy

Ks. Prał. Krzysztof Nykiel

Regens

Oryginalny tekst dokumentu:

https://press.vatican.va/content/salastampa/it/bollettino/pubblico/2021/10/28/0700/01488.html

Załącznik 1: Dekret z 22 października 2020 roku, o którym mowa w powyższym dokumencie:

DEKRET

W bieżącym roku, w aktualnych okolicznościach spowodowanych pandemią COVID-19, odpusty zupełne dla wiernych zmarłych będzie można uzyskać przez cały listopad, przy zmienionych warunkach i dostosowanych do sytuacji dziełach pobożnych, aby zapewnić bezpieczeństwo wiernych.

Do niniejszej Penitencjarii Apostolskiej dotarło wiele próśb Świętych Pasterzy, aby w tym roku, z powodu epidemii COVID-19, zmieniono pobożne dzieła w celu uzyskania odpustów zupełnych dla dusz czyśćcowych, które można uzyskiwać zgodnie z normą „Wykazu odpustów” (nad. 29, § 1). Dlatego Penitencjaria Apostolska, na mocy specjalnego polecenia Jego Świątobliwości Papieża Franciszka, chętnie ustanawia i określa, że w tym roku, aby uniknąć zgromadzeń, tam, gdzie są one zakazane:

a.- Odpust zupełny dla osób nawiedzających cmentarz i modlących się, choćby tylko w myśli, za zmarłych przez poszczególne osiem dni, zwykle ustanowiony jedynie na dni od 1 do 8 listopada, dla pożytku wiernych może być przeniesiony na inne osiem dni listopada. Dni te, dowolnie wybrane przez poszczególnych wiernych, mogą być od siebie oddzielone.

b- Odpust zupełny związany z dniem 2 listopada, ustanowiony na Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych dla tych, którzy pobożnie nawiedzają kościół lub kaplicę i odmawiają tam „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”, może być przeniesiony nie tylko na niedzielę poprzedzającą lub następującą, albo na sam dzień Uroczystości Wszystkich Świętych, ale także na inny dzień listopada, dowolnie wybrany przez poszczególnych wiernych.

Osoby starsze, chore i ci wszyscy, którzy z poważnych powodów nie mogą opuścić domu, na przykład ze względu na zakazy gromadzenia się licznych wiernych w miejscach świętych, będą mogli uzyskać odpust zupełny, jeśli tylko łącząc się duchowo z tymi wiernymi, którzy pobożnie nawiedzają miejsca święte, oraz wykluczając wszelkie przywiązanie do jakiegokolwiek grzechu i mając intencję kiedy to tylko będzie możliwe spełnić trzy zwyczajne warunki (spowiedź sakramentalna, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego), odmówią pobożnie modlitwy za zmarłych przed obrazem Pana Jezusa lub Najświętszej Maryi Panny (na przykład jutrznię i nieszpory z oficjum Liturgii godzin za zmarłych, Różaniec, Koronkę do Bożego Miłosierdzia i inne modlitwy za zmarłych bliskich ich sercu), albo jeśli podejmą medytacyjną lekturę jednego z fragmentów Ewangelii z liturgii za zmarłych, lub też jeśli wypełnią uczynki miłosierdzia poprzez ofiarowanie Bogu cierpień i niedogodności swego życia.

Aby ten dostęp do łaski Bożej, udzielanej władzą kluczy Kościoła, stawał się łatwiejszy ze względu na miłosierdzie duszpasterskie, niniejsza Penitencjaria gorąco prosi, aby wszyscy kapłani posiadający odpowiednie uprawnienia, oddali się z gorliwością i wielkodusznością celebracji Sakramentu Pokuty i udzielali Komunii Świętej chorym.

Niemniej, jeśli chodzi o warunki duchowe dla uzyskania odpustu zupełnego, nadal obowiązują wcześniej wydane wskazania zawarte w „Nocie odnośnie sakramentu pojednania w obecnej sytuacji pandemii”.

Wreszcie, ponieważ dusze czyścowe wspierane są wstawiennictwem wiernych, szczególnie zaś miłą Bogu ofiarą ołtarza (por. Sob. Tryd. Sesja XXV, Dekret o czyśćcu), gorąco zaleca się wszystkim kapłanom trzykrotne odprawianie Mszy św. w dniu Wspomnienia wszystkich wiernych zmarłych, zgodnie z Konstytucją Apostolską „Incruentum Altaris”, wydaną przez czcigodnej pamięci papieża Benedykta XV w dn. 10 sierpnia 1915 roku.

Niniejszy dekret jest ważny przez cały listopad. Bez względu na jakiekolwiek przeciwne zarządzenia.

W Rzymie, w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej, 22 października 2020 roku, we wspomnienie św. Jana Pawła II.

Kard. Mauro Piacenza
Penitencjarz Większy

Ks. prał. Krzysztof Nykiel
Regens

Oryginalny tekst dokumentu:

https://press.vatican.va/content/salastampa/it/bollettino/pubblico/2020/10/23/0545/01264.html#ita

Drodzy Pracownicy Służby Zdrowia!

Patronalne Święto Służby Zdrowia jest obchodzone każdego roku 18 października, w święto św. Łuksza Ewangelisty. Kieruje ono uwagę Kościoła na profesję lekarzy, a także innych pracowników służby zdrowia. O tym, jak ważna jest ta posługa, przypomina biblijny Syrach:

„Czcij lekarza czcią należną z powodu jego posług,

albowiem i jego stworzył Pan.

Od Najwyższego pochodzi uzdrowienie,

i od Króla dar się otrzymuje.

Wiedza lekarza podnosi mu głowę,

nawet i wobec możnowładców będą go podziwiać” (Syr 38 1,3).

Sam Bóg na kartach Pisma Świętego wciela się w rolę lekarza, o czym czytamy w Psalmie 147: „Pan buduje Jeruzalem, gromadzi rozproszonych z Izraela; On leczy złamanych na duchu i przewiązuje ich rany” (Ps 147,1–3).

Doskonale wiemy, że w procesie leczenia ważną rolę odgrywa cały personel medyczny: lekarze, pielęgniarki, coraz częściej obecni wśród chorych pielęgniarze, położne, diagności laboratoryjni, opiekunowie medyczni, rehabilitanci, psychologowie, farmaceuci, a także często zapomniani, a obecni na pierwszej linii troski o życie chorego ratownicy medyczni. Pandemia doceniła także wartość posługi kapelana szpitalnego wśród chorych i personelu pomocniczego.

Społeczeństwo i Kościół z uznaniem i szacunkiem patrzą na Waszą pracę. Dla wielu z Was miniony rok był bardzo trudny, bo wymagał zmierzenia się z kolejnymi falami koronawirusa. Wasza posługa chorym odbywała się w trudnych warunkach, była wykonywana pod presją oczekiwań samych chorych i ich rodzin. Wszyscy oczekiwali uzdrowienia, szybkiego powrotu do zdrowia i normalnego funkcjonowania.

Prowadząc zabiegi, często w wyczerpujących warunkach, sami bardziej niż zazwyczaj narażaliście własne zdrowie i życie. Jednak do końca pozostaliście wierni zarówno składanej przysiędze Hipokratesa, jak również – jako ludzie wierzący – pozostawionemu przez Jezusa testamentowi miłości.

Wasz patron św. Łukasz – jak podaje tradycja Kościoła – także był lekarzem. Opisując na kartach Ewangelii życie Chrystusa, w odróżnieniu od innych ewangelistów zawarł w niej te sceny, które szczególnie poruszają nasze serca („O miłosiernym samarytaninie”, „O uzdrowieniu dziesięciu trędowatych”, „O synu marnotrawnym”).

Ten święty patron może nas nauczyć bardziej dogłębnego spojrzenia na świat cierpienia i choroby, a także na samego chorego. Swoją postawą zachęca nas do dostrzegania pośród nadmiaru zadań, obowiązków i pośpiechu drugiego człowieka jako bliźniego. Święty Łukasz chce, abyśmy próbowali zrozumieć „ból duszy” chorego, jego wewnętrzny świat pytań, wątpliwości, zmagań, duchowych odczuć i przeżyć.

Papież Franciszek w tegorocznym Orędziu na XXIX Światowy Dzień Chorego wskazuje pracownikom służby zdrowia, co jest najważniejsze w kontakcie z każdym cierpiącym. To bliskość, która „jest balsamem, która daje wsparcie i pocieszenie”.

Święta Teresa od Dzieciątka Jezus, szukając sensu swojego powołania, odnalazła słowa św. Pawła: „Starajcie się o większe dary. Ja zaś wskażę wam drogę jeszcze doskonalszą” (1 Kor 12,31). Tym samym odnalazła miłość, która wypełniła jej życie: „Zobaczyłam i zrozumiałam, że miłość zawiera w sobie wszystkie powołania, że miłość jest wszystkim, obejmuje wszystkie czasy i miejsca; słowem, miłość jest wieczna”. Niedawno wyniesiony na ołtarze błogosławiony kardynał Stefan Wyszyński jest autorem słów: „Ludzie mówią: czas to pieniądz, a ja wam powiadam: czas to miłość”.

Drodzy Pracownicy Służby Zdrowia!

Pomijając, jaki medyczny zawód wykonujesz, czy jesteś lekarzem, pielęgniarką, opiekunką medyczną, rehabilitantem, salową, farmaceutą czy ratownikiem medycznym – istotne jest to, w jaki sposób wypełniasz swoje powołanie! Czy z sercem i miłością? Wszyscy przecież tworzymy jeden organizm służby zdrowia, który leczy tego samego chorego i wychodzi naprzeciw jego potrzebom. Nie można jednak dawać miłości, samemu jej nie otrzymując. Jej niewyczerpalnym źródłem jest Bóg, który jest miłością. Objawia ją przez swojego Syna, który jest z nami przez wszystkie dnia aż do skończenia świata w sakramencie miłości w Eucharystii.

Dlatego serdecznie zachęcam Was do odwiedzania Go w szpitalnych kaplicach i powierzania Mu wszystkiego, wszystkich Waszych spraw rodzinnych i zawodowych, włącznie z tymi dotyczącymi sprawiedliwych wynagrodzeń. Wszak sam Jezus powiedział: „Beze Mnie nic nie możecie uczynić” (J 15,5).

Drodzy Pracownicy Służby Zdrowia!

W imieniu Kościoła katowickiego i wspólnoty wierzących dziękuję za Waszą codzienność wypełnioną miłością do chorego. Życzę Wam bezpiecznej pracy, szacunku pracodawcy, pacjentów oraz ich rodzin. Niech społeczeństwo coraz bardziej docenia Waszą motywowaną miłością posługę pośród cierpiących.

Z okazji Waszego święta łączę się z Wami duchowo i zapewniam o modlitwie, zwłaszcza w niedzielę (17 października), kiedy w katedrze pw. Chrystusa Króla w Katowicach Eucharystię w Waszej intencji odprawi biskup pomocniczy Mark Szkudło.

Otaczam modlitwą Was samych, Wasze rodziny, chorych, którymi się opiekujecie, jak również miejsca Waszej pracy i wszystkie problemy z nią związane. Na ich rozwiazywanie w duchu społecznej solidarności i w dialogu błogosławię!

Błogosławię Waszej codzienności, wypełnionej przestrzeniami szpitali, hospicjów, domów opieki społecznej, zakładów opiekuńczo-leczniczych i innych placówek medycznych, a nade wszystko obecnością chorego, potrzebującego człowieka.

+ Wiktor Skworc

ARCYBISKUP METROPOLITA

KATOWICKI

KOMUNIKAT METROPOLITY KATOWICKIEGO W SPRAWIE WSPIERANIA WYŻSZEGO ŚLĄSKIEGO SEMINARIUM DUCHOWNEGO W KATOWICACH

Drodzy Diecezjanie, Bracia i Siostry!

Trwa nowenna przed planowaną na dzień 20 listopada br. beatyfikacją Sługi Bożego księdza Jana Machy. Ten kapłan, skazany na śmierć w trzecim roku swojego duszpasterskiego posługiwania za pomoc charytatywną świadczoną osobom i rodzinom pozbawionym środków do życia wskutek represji podczas II wojny światowej, zostanie ustanowiony patronem Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach. W gmachu naszego Seminarium urządzana jest izba pamięci poświęcona księdzu Janowi, wkrótce błogosławionemu, w której zostaną umieszczone pamiątki po nim, przechowane w jego rodzinie i przez nią przekazane.

W budynku Śląskiego Seminarium prowadzone są od kilku lat konieczne prace remontowe, inwestycyjne i termomodernizacyjne. Najważniejszy jest oczywiście fakt, że w tym miejscu alumni, których jest aktualnie pięćdziesięciu czterech, rozeznają swoje powołanie i formują się do podjęcia posługi duszpasterskiej. Integralną częścią tej formacji jest roczny etap przygotowawczy, którego celem jest umocnienie fundamentów życia duchowego, pogłębienie formacji ludzkiej i spotkanie z historią Kościoła lokalnego oraz szeroko pojętą humanistyką i kulturą. Etap propedeutyczny, który w tym roku rozpocznie ośmiu kandydatów, odbywa się w Kokoszycach.

Seminarium duchowne, które pełni w Kościele szczególną rolę, potrzebuje naszego wsparcia modlitewnego. Za to wsparcie serdecznie dziękuję przyjaciołom naszego Seminarium i wszystkim wiernym, prosząc jednocześnie o nieustanną pamięć modlitewną i dalsze duchowe wsparcie. Swój byt materialny Seminarium zawdzięcza wyłącznie – płynącym z dobrego serca i poczucia odpowiedzialności za Kościół – dobrowolnym ofiarom wiernych. Dziękując za tę ofiarność, gorąco proszę o ofiarę na rzecz Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w najbliższą niedzielę, 3 października. Kolekta z tej niedzieli będzie przeznaczona na wskazane wyżej cele seminaryjne, na powstanie izby pamięci, poświęconej ks. Janowi Masze oraz na pokrycie koniecznych kosztów związanych z organizacją uroczystości beatyfikacyjnej. Polecam ją Waszej wielkodusznej ofiarności. Za każdy dar serca składam podziękowanie i zapewniam, że seminaryjna wspólnota pamięta o wszystkich darczyńcach w systematycznej modlitwie.

Życząc błogosławionej niedzieli, przeżywanej w myśl hasła: „Niedziela jest Boża i nasza”, zachęcam do udziału w październiku w nabożeństwach różańcowych oraz udzielam wszystkim zgromadzonym na świętej wieczerzy pasterskiego błogosławieństwa: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

+ Wiktor Skworc

ARCYBISKUP METROPOLITA

KATOWICKI

Komunikat Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. Migracji, Turystyki i Pielgrzymek

1. uchodźców docierających do Polski

1. Migranci stali się częścią naszej codziennej rzeczywistości również w Polsce. W tej sytuacji mądrość wiary umacnia w nas przekonanie, że wszyscy należymy do „jednej rodziny – zarówno migranci, jak społeczności lokalne, które ich przyjmują i wszyscy mamy takie samo prawo do korzystania z dóbr ziemi, których przeznaczenie jest powszechne. Solidarność i dzielenie się są oparte właśnie na tej podstawie. Z tego rodzi się miłość, która każe nam odczuwać potrzeby innych jak swoje własne, dzielić się z innymi swoimi dobrami i starać się także o to, aby coraz bardziej rozszerzała się w świecie komunia wartości duchowych (por. Benedykt XVI, Orędzie na Światowy Dzień Pokoju – 1.01.2013). Warto przypomnieć tu głos papieża Franciszka na 104. Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy: Każdy cudzoziemiec, który puka do naszych drzwi jest okazją do spotkania z Jezusem Chrystusem, utożsamiającym się z cudzoziemcem przyjętym lub odrzuconym każdej epoki (por. Mt 25,35.43).

Obrońca praw uchodźców i imigrantów, św. Jan Paweł II pisał w jednym z Orędzi na Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy: Nakaz zawarty w słowach Jezusa: „byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie” (Mt 25,35) pozostaje całkowicie w mocy w każdych okolicznościach i jest wyzwaniem dla sumienia wszystkich, którzy chcą iść Jego śladami (1997). Humanitarna i ewangeliczna reakcja na problemy związane z migrantami i uchodźcami nie może być nigdy ograniczana czy zawieszana przez jakąkolwiek jurysdykcję, nawet najbardziej złożona sytuacja, nie unieważnia tego nakazu. Gościnność względem obcego – przypominał św. Jan Paweł II – jest jednym ze wyznaczników naszej wiary: Wyrazem katolickości jest nie tylko braterska wspólnota ochrzczonych, ale także gościnność okazana cudzoziemcowi, niezależnie od wyznawanej przez niego religii, odrzucenie wszelkich barier i dyskryminacji rasowej oraz uznanie osobowej godności każdego człowieka, czemu winna towarzyszyć aktywna obrona jego niezbywalnych praw („Orędzie na Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy”, 1999).

2. Oczywiście rządy mają prawo do podjęcia działań przeciwko nielegalnej emigracji, przy poszanowaniu praw człowieka. Należy jednocześnie pamiętać o podstawowej różnicy jaka zachodzi pomiędzy uchodźcami - którzy uciekają z kraju z przyczyn politycznych, religijnych, etnicznych lub innych form prześladowania czy wojen - a osobami, które po prostu szukają nielegalnego wejścia do kraju i tymi którzy wyjeżdżają tylko po to, aby polepszyć swoją sytuację materialną (por. Przyjęcie Chrystusa w uchodźcach i przymusowo przesiedlonych. Wytyczne Duszpasterskie. Papieska Rada do spraw duszpasterstwa migrantów i podróżujących – Papieska Rada Cor unum, 57).

3. W ostatnim czasie mamy do czynienia z niepokojącymi zjawiskiem na naszej wschodniej granicy, gdzie osoby z różnych państw starają się przedostać przez Białoruś do Polski. Są to – nierzadko politycznie stymulowane – następstwa wojen w Afganistanie, Iraku, Syrii i nie tylko, których konsekwencją jest exodus wielu osób obawiających się o własne bezpieczeństwo. Zdajemy sobie sprawę ze złożoności uwarunkowań geopolitycznych, wywołujących aktualne procesy migracyjne. Żywimy przekonanie, że odpowiedzialni za przestrzeganie prawa będą w pełni respektować międzynarodowe zobowiązania wobec osób poszukujących ochrony, w tym również prawa do złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej.

Funkcjonariuszom Straży Granicznej – stojącym wobec trudnego wyzwania ochrony granic państwa – należy zapewnić możliwość kierowania osób przekraczających granicę do środków dla cudzoziemców. Wsparcia ze strony państwa domaga się też aktywność organizacji wspierających uchodźców, która w ostatnich latach została ograniczona.

W świadomości katolików musi wybrzmieć nauka, aktualna od początku Kościoła, że zadaniem chrześcijanina jest rozpoznać i przyjąć Chrystusa w przybyszu. Obojętność nie jest postawą autentycznie chrześcijańską. Rozpalajmy w sobie wyobraźnię miłosierdzia, która pozwoli włączyć się w pomoc tym, którzy jej potrzebują, podejmując w ten sposób misję Dobrego Samarytanina. Ludzi dobrej woli - niezależnie od wyznania - prosimy o solidarność z przybywającymi do nas uciekinierami wojennymi, osobami prześladowanymi czy cierpiącymi niedostatek. Apelujemy do wszystkich, powtarzając za papieżem Franciszkiem: Chodzi nie tylko o migrantów: chodzi o nasze człowieczeństwo („Orędzie na Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy, 2019).

4. W sytuacji napięć szczególna odpowiedzialność spoczywa na politykach i mediach. Przedstawicieli wszystkich sił politycznych prosimy, aby wspólnie szukając rozwiązań skomplikowanych problemów migracyjnych, kierowali się nade wszystko postawami gościnności, szacunku wobec przybyszów i dobra wspólnego Polaków. Zrozumiała troska o własnych obywateli nie może być wystarczającą przesłanką uzasadniająca zamykanie granic przed poszukującymi schronienia.

Media powinny budować kulturę spotkania, a nie rozsiewać uprzedzenia i tworzyć atmosferę zagrożenia, dlatego prosimy dziennikarzy i reporterów o rzetelne relacjonowanie sytuacji uchodźców i imigrantów. Podsycanie niechęci i wrogości względem znajdujących się w dramatycznym położeniu przybyszów jest działaniem niegodziwym. Antyuchodźcze czy antyimigracyjne narracje mają wpływ na życie konkretnych osób. Są one także rujnujące dla prób odpowiedzialnego, wspólnotowego namysłu nad możliwościami odpowiedzi na złożone problemy migracyjne. Żaden przekaz medialny, relacjonujący nawet najtrudniejsze sprawy, nie może prowadzić do pogardy dla migranta. Oni są naszymi braćmi i siostrami w człowieczeństwie i zasługują na pomoc w znalezieniu miejsca, w którym mogliby godnie żyć oraz wnieść wkład w budowanie społeczeństwa obywatelskiego. Rodzące się natomiast wątpliwości i obawy powinny być rozwiane przez prawdziwą informację, dialog i autentyczne świadectwo. Dramaty ludzkie nie mogą stać się instrumentem do budzenia ksenofobicznych nastrojów, zwłaszcza budzonych w imię fałszywie rozumianego patriotyzmu, który poniża ludzi przybywających z innego regionu świata, innej kultury lub religii. Wywoływanie strachu przed drugim człowiekiem jest nieludzkie i niechrześcijańskie.

Nasi przodkowie byli emigrantami i uchodźcami podczas zaborów, w czasie II Wojny Światowej i w latach komunizmu. Doświadczali pomocy ludzi innych kultur i religii. Odmawianie przybyszom ich fundamentalnych praw jest odwracaniem się od własnej historii i zaprzeczeniem naszego chrześcijańskiego dziedzictwa.

Wszyscy jesteśmy przynagleni do tego, aby w swoich środowiskach promować pozytywny przekaz solidarności w stosunku do migrantów, osób ubiegających się o azyl oraz uchodźców. Poszukującym schronienia w naszym kraju miejmy odwagę swoja postawą wyrazić nasze zapewnienie o solidarności i gotowości do udzielenia pomocy.

5. Chcemy wyrazić wdzięczność lokalnym społecznościom, parafiom i organizacjom pomocowym, które już pospieszyły z okazaniem życzliwości i wsparcia zmuszonym do opuszczenia swoich domostw.

Prosimy ludzi dobrej woli o włączenie się w akcję „Afganistan” Caritas Polska i wsparcie w zbieraniu środków, by jak najskuteczniej okazać pomoc ludziom zmuszonym do ucieczki i szukania schronienia.

Wszystkich wiernych prosimy o modlitwę za uchodźców i migrantów. Módlmy się nieustannie o zlikwidowanie przyczyn migracji, wojen i niesprawiedliwości społecznej, prześladowań i głodu. Módlmy się też za nas samych, abyśmy rozbudzali w sobie i w naszych środowiskach postawę roztropnej, odpowiedzialnej gościnności i braterstwa.

bp Krzysztof Zadarko

Przewodniczący Rada Konferencji Episkopatu Polski

Migracji, Turystyki i Pielgrzymek

APEL
PRZEWODNICZĄCEGO KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
WS. DNIA SOLIDARNOŚCI Z AFGAŃCZYKAMI

Od kilu tygodni jesteśmy świadkami dramatycznych wydarzeń w Afganistanie, związanych ze zmianą władzy.

Wiele tysięcy Afgańczyków ratuje swoje życie i zdrowie ucieczką z kraju, szukając pomocy we wspólnocie międzynarodowej.

Wsłuchując się w głos papieża Franciszka, który wezwał wszystkich ludzi dobrej woli, by „modlili się do Boga pokoju, aby zamilkł szczęk oręża i by można było znaleźć rozwiązania przy stole dialogu”, zwracam się z apelem do pasterzy i wiernych Kościoła w Polsce o modlitwę i pomoc materialną dla cierpiącego ludu Afganistanu.

W związku z powyższym, ogłaszam niedzielę 5 września br. „Dniem Solidarności z Afgańczykami”. Dziękuję wszystkim księżom biskupom, którzy podczas Rady Biskupów Diecezjalnych, na Jasnej Górze dnia 25 sierpnia br., poparli jednogłośnie ideę ogólnopolskiej zbiórki na ten cel.

Apeluję, aby w niedzielę 5 września, w każdym kościele i kaplicy w Polsce w czasie modlitwy powszechnej prosić Boga o pokój w Afganistanie oraz w intencji Afgańczyków, a po Mszach Świętych zorganizować kwestę na ich rzecz.

Zebrane fundusze zostaną przeznaczone na długofalowe wsparcie działań Caritas na rzecz migrantów i uchodźców, zarówno w Polsce jak i za granicą. We współpracy z Caritas w Pakistanie, kraju, w którym znajduje się największa grupa uchodźców z Afganistanu, rozpocznie się trzymiesięczna interwencja humanitarna natychmiastowej pomocy dla około 1500 rodzin.

W Polsce już działają Centra Migrantów i Uchodźców prowadzone przez Caritas Polska oraz Caritas diecezjalne. Caritas Polska uruchomi ogólnopolski program wsparcia dla uchodźców w naszej ojczyźnie – od pomocy duchowej, psychologicznej, socjalnej, poprzez pomoc językową, prawną i medyczną, aż po doradztwo zawodowe, wsparcie międzykulturowe oraz wsparcie wolontariatu parafialnego i komunikacji z mediami.

Już teraz dziękuję wszystkim wiernym za pozytywną odpowiedź na mój apel ufając, że kolejny raz Polacy pokażą swoje szlachetne serca.

✠ Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
Wiceprzewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy (CCEE)